Το παράδειγμα της εισβολής των Περσών

 Αν ο λαός μας θέλει να υπάρξει, η απάντηση που πρέπει να δίνει στους εισβολείς, πρέπει να είναι η ίδια, η διαχρονική, είτε έρχονται με όπλα, είτε με λευκές σημαίες, είτε και με τα δύο.

Η εκστρατεία των Περσών δεν ήταν μόνο μια στρατιωτική μετακίνηση. Ήταν μια προσπάθεια για εποικισμό, καθώς ο Ξέρξης μαζί με τις στρατιές του, έφερε στα ελληνικά εδάφη κάθε λογής Ασιάτη τυχοδιώκτη. Εμπόρους, μισθοφόρους, κερδοσκόπους, υπηρέτες των ανωτέρων αξιοματούχων και τις οικογένειές τους, ιερείς ξένων θεών, πόρνες κ.λπ.

Το πλήθος που εισέβαλλε από τη Θράκη στον ελληνικό χώρο ήταν τόσο μεγάλο, που σώζεται στη μυθολογική παράδοση η εξής ιστορία: όπου στρατοπέδευαν οι ορδές των Περσών κοντά σε ποτάμια, έπεφταν κατά χιλιάδες να πιουν νερό και να δροσιστούν με αποτέλεσμα τα ποτάμια να στερεύουν. Τέτοιο αποτύπωμα είχε αφήσει στη μνήμη των τότε Ελλήνων αυτή η εκστρατεία.

Οι Έλληνες βέβαια απάντησαν με πυγμή στον εισβολέα και, πάρα τις μεταξύ τους διαμάχες, κατάφεραν να τον διώξουν από την Ελληνική γη.

Δεν πίστεψαν στη "συμβίωση" και στα "προνόμια" που πρόσφερε ο Ξέρξης. Ήξεραν ότι θα χρησιμοποιήσει τις πληθυσμιακὲς του δυνάμεις για να τους υποδουλωσει και να τους ενσωματώσει στην αυτοκρατορία του, όπως έκανε και με όλες τις ελληνικές πόλεις της Ιωνίας.

Σε όποια στιγμή της ιστορίας και να ανατρέξουμε, οι μετακινήσεις αλλοδαπών πληθυσμών είναι προάγγελος υποδούλωσης και αρνητικών συνεπειών για τον προϋπάρχοντα γηγενή πληθυσμό. Ποτέ δεν είναι καλό σημάδι.

Αλλά αυτά είναι ιστορία...

ΥΓ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις του παρόντος είναι συμπτωματική και καμιά ευθύνη δεν φέρει ο γράφων.

Κείμενο από τη σελίδα AUDACIA EST VICTORIA