ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

  Αλέξανδρος  Γ΄ ο Μέγας (356 - 323 π.Χ.) υπήρξε Έλληνας Βασιλιάς της Μακεδονίας, ο πιο μεγάλος στρατιωτικός της αρχαιότητας και ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών. 1.  Η καταγωγή και η γέννησή του . Ο Αλέξανδρος θεωρούσε τον εαυτό του γιο του θεού των Αιγυπτίων Άμμωνα Δία και απόγονο του Αχιλλέα και του Ηρακλή, πράγμα που πίστευαν και οι σύγχρονοί του, επειδή δεν μπορούσαν αλλιώς να εξηγήσουν τη θαυμαστή προσωπικότητά του. Οι φυσικοί του όμως γονείς ήταν ο Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας και η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου. Η καταγωγή του λοιπόν ήταν δωρική, διότι και οι Μακεδόνες και οι Ηπειρώτες ήσαν Δωριείς. Λένε πως η γέννησή του προαναγγέλθηκε με θαυμαστά σημεία. Κατά τον Πλούταρχο η Ολυμπιάδα κατά την πρώτη νύχτα του γάμου της νόμισε ότι ακούστηκε βροντή και έπεσε κεραυνός στην κοιλιά της. Από την πληγή που άνοιξε έβγαινε πολλή φωτιά και διασκορπιζόταν σε φλόγες που διαλύονταν. Ο Φίλιππος επίσης ονειρεύτηκε κάποιο βράδυ ότι έβαζε σφραγίδα στην κοιλιά της

 Ψυχή! ἐκτός τῆς γῆς αὐτῆς ὡς ἄστρον θ' ἀνατείλῃς, Δέν εἶσαι ἀποτέλεσμα τεχνουργημένης ὕλης· Τό πῦρ σου, τό αἰσθάνομαι, τό μέτωπόν μου φλέγει, Ναί, εἶσ' ἀθάνατος... φωνή κρυφία μέ τό λέγει.  Ἀπό τήν πρός τούς οὐρανούς συχνήν ἀνύψωσίν σου, Τεκμαίρομαι οὐράνιον καί τήν καταγωγην σου. Θνητή ἄν ἦσαι, στοχασμούς πῶς τίκτεις ἀθανάτους                        Κι' ἐκπλήτεις τούς αἰῶνας; Καί τοῦ Πανσόφου ἐξηγεῖς Θεοῦ τούς ὑπερτάτους                        Καί νόμοις καί κανόνας; Θνητή ἄν ἦται, διατί τό ἀσθενές μου σῶμα, Ἐν ᾦ εἰς ἐλαφρόπτερον βαρυκοιμᾶται στρῶμα, Σύ ἀγρυπνείς καί τρέχουσα εἰς πτέρυγας ὀνείρου, Κυοφορεῖς συλλογισμούς ἐν μέσῳ τοῦ ἀπείρου;                Εἰς τήν ἐνδόμυχον, θνητέ, πεποίθησίν σου μεῖνε, Προσκαίρου ἐξορίας γῆ ὁ κόσμος οὖτος εἶνε, Τό δῶμα τοῦ Δημιουργοῦ ὁ Οὐρανός πατρίς σου, Τῆς ἄλλης τῆς παντοτεινῆς κ' εὐδαίμονος ζωῆς σου, Αὐτ' ἡ ζωή μικρόν συμβάν καί στιγμιαία φάσις, Ὁ θάνατος ἡ ἀληθής καί ἡ μακρά σου στάσις... Ἐκ τοῦ «Ὀδοιπόρου» τοῦ Παναγιώτου Σού

Ὁ Τουρκομάχος Ἕλλην - Ὑπό τοῦ Κωνσταντίνου Κοκκινάκη Ὦ, λυγηρόν καί κοπτερόν σπαθί μου, Καί σύ, τουφέκι, φλογερόν πουλί μου! Ἐσεῖς τόν Τοῦρκον σφάξατε, Τόν τύραννον σπαράξατε. Ν᾽ ἀνάστηθ᾽ ἡ Πατρίς μου, Νά ζήση τό σπαθί μου! Σπαθί μου, σάν σ᾽ ἀκούω νά γλιγγλίζης, Καί σύ, μαῦρον τουφέκι, νά βομβίζεις· Νά στρώνωνται Τουρκῶν κορμιά, Ἀλλάχ! νά σκούζουν τά σκυλιά, Αὐτ᾽ εἶν᾽ ἡ μουσική μου, ᾽Ποῦ τέρπει τήν ψυχή μου! ᾽Σ τόν οὐρανόν ἀστράπτει καί βροντάει, Βροχή, κατακλυσμός, βοριᾶς φυσάει, Κ᾽ ἐγώ γυρίζω στά στενά, Καί ἀναβαίνω τά βουνά. Ν᾽ ἀνάστηθ᾽ ἡ Πατρίς μου, Νά ζήση τό σπαθί μου! Γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν, Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν, Γι᾽ αὐτά τά δύο πολεμῶ, Μ᾽ αὐτά νά ζήσω ἐπιθυμῶ· Κι᾽ ἀν δέν τά ἀποκτήσω, Τί μ᾽ ὠφελεῖ νά ζήσω; Ἡ ὦρα ἔφθασεν, ἡ σάλπιγξ κράζει, Ἀπό χαράν σκιρτῶν τό αἶμα βράζει! Τό μπάμ τό μπούμ, τό γλίν, γλίν, γλί! Ἀρχίζει νά βροντοβολῆ, Κ᾽ ἐγώ τούς Τούρκους σφάζω, "Ζήτω Ἑλλάς!" φωνάζω. Πανελλήνιος ἀνθολογία ἤτοι ἀπάνθισμα τῶν ἐκλεκτοτέρων ἑλληνικῶν

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ, ΤΟΥ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΥΧΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΧΑΪΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΞΕΝΟΝ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΝ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 Ἐκλαμπρότατε Κόνσολε τῆς Μεγάλης Βρεττανίας Ἡμεῖς τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος τῶν Χριστιανῶν, βλέποντας, ὅτι ἀπὸ καιρὸν εἰς καιρὸν κατηφρόνουν ἡμᾶς τὸ ὀθωμανικὸν γένος καὶ σκοπεύει ὄλεθρον ἐναντίον μας πότε μὲ ἕνα, πότε μὲ ἄλλον τρόπον, ἀπεφασίσαμεν σταθερῶς ἢ να ἀποθάνωμεν ὅλοι, ἢ νὰ ἐλευθερωθῶμεν, καὶ τούτου ἕνεκα βαστοῦμεν τὰ ὅπλα εἰς χεῖρας, ζητοῦντες τὰ δικαιώματά μας· ὄντες λοιπὸν βέβαιοι, ὅτι ὅλα τὰ χριστιανικὰ βασίλεια γνωρίζουν τὰ δίκαιά μας, καὶ ὄχι μόνον δὲν θέλουν μας ἐναντιωθῇ, ἀλλὰ θέλουν μας συνδράμει, καὶ ὅτι ἔχουν τὴν μνήμην, ὅτι οἱ ἔνδοξοι πρόγονοί μας ἐφάνησάν ποτε ὠφέλιμοι εἰς τὴν ἀνθρωπότητα. Διὰ τοῦτο εἰδοποιοῦμεν τὴν Ἐκλαμπρότητά σας, καὶ σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ προσπαθήσετε νὰ εἴμεθα ὑπὸ τὴν εὔνοιαν, καὶ προστασίαν τοῦ μεγάλου Κράτους τούτου. Ἔρρωσο Οἱ εἰλικρινεῖς φίλοι σας 1821 Μαρτίου 26 Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερ

Ἀρέσκονται οἱ φιλάρχαιοι, ἰδίως τώρα ξένοι, νά ὁμιλοῦν γιά ἑλληνικό θαῦμα καί νά ἐγκωμιάζουν τίς ἀρετές τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Δέν θά τίς ἀμφισβητήσω. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες μπορεῖ νά εἶχαν πολλές ἀρετές, εἶχαν καί μεγάλα ἐλαττώματα. Οὐδέποτε, ἄλλωστε, τά δικαστήριά τους ὑπέφεραν ἀπό ἀεργία! Στήν Ἀθήνα οἱ 5.000 ἡλιαστές (σύν 1.000 ἀναπληρωματικοί) ἦσαν σέ συνεχῆ λειτουργία. Ἐκδικάζονταν ὑποθέσεις καί «περί ὄνου σκιᾶς». Τοῦτο τί σημαίνει; Ὅτι λόγω τῆς πληθώρας τῶν παραπτωμάτων, ἔπρεπε νά λειτουργοῦν τά δικαστήρια συνεχῶς, κατά τρόπο μάλιστα ὑποδειγματικό, ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ὁ πρέπων κολασμός καί νά διαχέεται ὡς μάθημα στούς λοιπούς πολίτες ὁ σωφρονισμός. Γιά τό τελευταῖο αὐτό ἦταν ἀναγκαία ἡ ἠθική ἀναγωγή τοῦ δικαστῆ, διότι οἱ ἀρχαῖοι πίστευαν ὅτι ἡ ἀποστολή του εἶναι παιδαγωγική. Ἀκόμη καί ὅταν ἦταν ὑποχρεωμένος νά τιμωρεῖ. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι στά ἀρχαῖα ἑλληνικά τό ρῆμα τιμωρῶ, συντασσόμενο μέ δοτική, σήμαινε βοηθῶ. Βοηθῶ κάποιον ν᾽ ἀνορθωθεῖ καί νά διορθωθεῖ. Οἱ ἀρχαῖοι γιά

Από την αρχή το επίσημο έμβλημα των Κομνηνών της Τραπεζούντας ήταν ο δικέφαλος αετός, που ήταν και το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας των Παλαιολόγων. Ο αυτοκράτορας όμως της Τραπεζούντας, Ιωάννης Β΄(1280-1297), στη διάρκεια της επίσημης υποδοχής του στην Κωνσταντινούπολη (1282), υποχρεώθηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο να παρουσιαστεί μπροστά του με στολή δεσπότη και χωρίς τα επίσημα βυζαντινά εμβλήματα των αετών και τα πορφυρένια σανδάλια. Αμέσως δε ύστερα από τις ευλογίες του γάμου με την Ευδοκία, ο Ιωάννης Β΄ τιμήθηκε με την άδεια του πεθερού του Μιχαήλ Παλαιολόγου να έχει τα αυτοκρατορικά εμβλήματα, αλλά με τον αετό μονοκέφαλο και όχι δικέφαλο. Ο μονοκέφαλος όμως αετός, σαν σύμβολο δύναμης και σημασίας των Ελλήνων του Πόντου, διακρίνεται από τα πιο παλιά χρόνια, όπως φαίνεται στα νομίσματα της Σινώπης τον 4ο π.Χ. αιώνα. Στο βιβλίο του Ντέβιντ Τάλμποτ Ράις "The Church of Hagia Sophia at Trebizond" που εκδόθηκε το 1968 στην Αγγλία, και

Ἀκούω κούφια τὰ τουφέκια, ἀκούω σμίξιμο σπαθιῶν, ἀκούω ξύλα, ἀκούω πελέκια, ἀκούω τρίξιμο δοντιῶν. Ἅ, τί νύκτα ἦταν ἐκείνη ποὺ τὴν τρέμει ὁ λογισμός! Ἄλλος ὕπνος δὲν ἐγίνει πάρεξ θάνατου πικρός. Τῆς σκηνῆς ἡ ὥρα, ὁ τόπος, οἱ κραυγές, ἡ ταραχή, ὁ σκληρόψυχος ὁ τρόπος τοῦ πολέμου, καὶ οἱ καπνοί, καὶ οἱ βροντὲς καὶ τὸ σκοτάδι ὀποῦ ἀντίσκοφτε ἡ φωτιά, ἐπαράσταιναν τὸν ᾍδη ποὺ ἀκαρτέρειε τὰ σκυλιά. Ὕμνος εἰς τὴν Ελευθερίαν -  Διονύσιος Σολωμός

Μελλον, κατὰ μία ἔννοια, εἶναι ἐπάνοδος στὸ... παρελθόν! Οἱ ἀναγνῶστες ἄς συγκρατήσουν τὸ ὄνομα τοῦ τίτλου. Θὰ τὸ δοῦν συχνὰ στὰ... «προσεχῶς»! Ἄς τὸν γνωρίσουμε λοιπόν. Ὁ Ἰωάννης Βαπτιστὴς Κολμπέρ γεννήθηκε στὴ γαλλικὴ πόλη Ρὲμς τὸ 1619. Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ περίφημου καρδινάλιου Μαζαρὲν καὶ ἀκολούθως, ἐπὶ Λουδοβίκου ΙΔ΄, τοῦ λεγόμενου «Βασιλιᾶ Ἥλιου», ἀνέλαβε τὴ γενικὴ διεύθυνση τῶν οἰκονομικῶν τῆς Γαλλίας. Ὑπῆρξε ὁ γνησιώτερος ἐκφραστὴς τοῦ λεγόμενου «μερκαντιλιστικοῦ συστήματος» (mercatura στὰ λατινικὰ λέγεται τὸ ἐμπόριο ἀπὸ τὸ ὄνομα Mercurius=Ἑρμῆς). Μὲ ἄλλα λόγια πίστευε –καὶ αὐτὴ τὴν πολιτικὴ ἐφάρμοσε– ὅτι ὁ πλοῦτος μιᾶς χώρας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ποσὸ τοῦ εἰσαγόμενου σ’ αὐτὴ χρήματος καὶ μάλιστα σὲ χρυσό. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἐφάρμοσε μιὰ προστατευτικὴ πολιτικὴ γιὰ τὴν ἐγχώρια βιομηχανία καὶ τὸ ἐμπόριο μὲ τὸ νὰ ὑψώσει μεγάλους τελωνειακοὺς δασμοὺς στὰ εἰσαγόμενα ξένα προϊόντα. Ἀναδιοργάνωσε ὁλικὰ τὴ χειροτεχνία, ὥστε ἡ Γαλλία νὰ εἶναι αὐτάρκης σὲ χειροτεχνικὰ εἴδη καὶ ἐπὶ πλέον

Ασφαλως καὶ ἡ ἑλληνικὴ νεολαία θὰ εἶχε κάθε λόγο νὰ ἐπαναστατήσει ἀλλὰ λόγῳ πνευματικῆς λευχαιμίας δὲν ξέρει πῶς καὶ γιατὶ νὰ ἐπαναστατήσει. Κι ὅταν μιὰ μερίδα νεαρῶν διεγείρεται καὶ ἐξεγείρεται, ἐπαναστατεῖ μὲ λάθος τρόπο, γιὰ λάθος σκοπὸ καὶ πετυχαίνει λάθος πράγματα. Οὐσιαστικὰ δὲν κάνει ἐπανάσταση, κάνει ἀντεπανάσταση. Ἑδραιώνει ἀκόμη περισσότερο αὐτοὺς ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνατρέψει. Ποιὸς ὠφελήθηκε ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῶν καταστημάτων (ἐπιχειρήσεις μικρεμπόρων) τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν; Οὐδεὶς ἄλλος πλὴν τῶν μεγάλων ὑπερκαταστημάτων ποὺ βρίσκονται στὸ ἀπυρόβλητο. Ποιὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο στέκι τῆς ἀπελευθερωμένης νεολαίας; Ὄχι βέβαια τὰ γηρασμένα Ἐξάρχεια ἀλλὰ τὸ περίφημο «Μὼλ» ποὺ ἔχει γίνει ἐκτροφεῖο μιᾶς «μωλωκισμένης» νεολαίας, ποὺ μπορεῖ νὰ πιστεύει ὅτι σύμβολο τῆς σημερινῆς μας σκλαβιᾶς εἶναι ἡ... ἑλληνικὴ σημαία! Τὶ τὸ ἐπαναστατικὸ ἐκφράζουν τὰ τρύπια παντελόνια, τὰ πολυζωγραφισμένα σὰν τοὺς φαραωνικοὺς τάφους κορμιὰ, τὸ ὀχετικὸ λεξιλόγιο, ἡ αὐτοφωτογράφιση καὶ ἡ δ

1944: Διαταγή προς τις δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. (στρατιωτικού σκέλους του Κ.Κ.Ε.) της Στερεάς Ελλάδος. Αξίζει να σταθούμε σε τρία σημεία: (α) για να μετακινηθεί κάθε πολίτης θα πρέπει να λάβει άδεια από τον ΕΛΑΣ, όπως και για να φιλοξενήσει κάποιον στο σπίτι του, (β) οποιοσδήποτε επιχειρήσει να περάσει τις γραμμές (δηλαδή στα μέρη) που ελέγχονται από τον Ε.Δ.Ε.Σ. του στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα θα πυροβολείται ή/και θα καταδικάζεται ως κατάσκοπος, (γ) εάν χωρικοί επιτεθούν σε κάποιον ΕΛΑΣίτη, ως αντίποινα θα εκτελεστούν πολλοί χωρικοί. Άξιο απορίας είναι γιατί η ηγεσία του και φοβόταν ότι οι χωρικοί θα επιτεθούν σε ΕΛΑΣίτες; Ίσως γιατί ενώ έλεγαν πως παλεύουν για την Ελευθερία, ουσιαστικά προσπαθούν να πάρουν την εξουσία και να κάνουν κουμάντο στις ζωές των απλών πολιτών [όπως στο (α) & (β)]. Επίσης, ανάλογες άδικες τιμωρίες, πολλών χωρικών ως αντίποινο για τον θάνατο ενός στρατιώτη, είχαν εφαρμόσει μόνο οι Γερμανοί κατακτητές. Το έγγραφο και τα σημεία αυτά είναι ένα από τα εκατο

Ὁ Γεώργιος Κατεχάκης (1881-1939) ἦταν Ἕλληνας Στρατιωτικός ποῦ διετέλεσε μεταξύ ἄλλων Ὑπουργός Στρατιωτικῶν, Γενικός Διοικητῆς Θράκης καί Γενικός Διοικητῆς Κρήτης σέ μιά πολύ ταραγμένη περίοδο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Γεννήθηκε τό 1881 στόν Πλάτανο τῆς Μεσαρᾶς καί ἀνατράφηκε μέσα σέ μιά οἰκογένεια ποῦ στήν κυριολεξία εἶχε ἀφιερωθεί σἐ ἀγῶνες προκειμένου νά ἀπελευθερωθεῖ ἡ Κρήτη. Πατέρας του ἦταν ὁ στρατηγός Ἀπόστολος Κατεχάκης, παππούς του ὁ Χατζή Μιχαήλ Κατεχάκης. Ὁ Ἀπόστολος γεννήθηκε τό 1837 στόν Πλάνατο τῆς ἐπαρχίας Καινουρίου τῆς Μεσσαρᾶς στήν Κρήτη. Παππούς του ἦταν ὁ Χατζή Μιχαήλ Κατεχάκης, ὀπλαρχηγός τοῦ 1821 ὁ ὁποῖος ἔλαβε τά ὄπλα μέ τήν ἔναρξιν τῆς Ἐπαναστάσεως στήν Κρήτη 1866-1839, ἀνακηρύχθηκε ἀρχηγός τῆς ἐπαρχίας Καινουρίου καί συμμετεῖχε ὑπό τή γενική ἀρχηγία τοῦ Μιχαήλ Κόρακα. Ὁ Γεώργιος Κατεχάκης κατατάχτηκε στήν Στρατιωτική Σχολή Εὐελπίδων, ἀπό τήν ὁποία ἀποφοίτησε μέ βαθμό ἀνθυπολοχαγοῦ τό 1902. Πῆρε μέρος στόν Μακεδονικό Ἀγώνα τά ἔτη 1904 καί 1905. Ἦταν ἀρχηγός τοῦ σώματο

Πᾶνε πολλά χρόνια -πάνω ἀπό μία δεκαετία– πού ξεσηκώθηκε σύμπας σχεδόν ὁ ἑλληνικός κόσμος ἐξ αἰτίας ἑνός σχολικοῦ γονατογραφήματος πού προσφέρθηκε στά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ ὡς δῆθεν βιβλίο Ιστορίας, ἐνῶ ἐπρόκειτο περί ἑνός πλουσιώτατου ὁρμαθοῦ λαθῶν μέ πλέον ἐνδεικτικό ἐκεῖνο τό κακοηθέστατο περί «συνωστισμοῦ» στήν προκυμαία τῆς Σμύρνης. Στό πλευρό τῆς ἀνιστόρητης συγγραφέως ἔσπευσαν τότε νά ταχθοῦν πάμπολλοι διανοητές πού αὐτοχειροτονήθηκαν -κατά τά εἰωθότα- προοδευτικοί! Δυστυχῶς, στόν τόπο μας ἡ λέξη προοδευτικός δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν πρόοδο, μέ τή βελτίωση, ἀλλ’ ἔχει σχέση τίς περισσότερες φορές μέ τό βάλτωμα, μέ τό πνευματικό τέλμα. Ἔγραφα τότε (Ἰούλιος 2007) στό ὑπέροχο περιοδικό «Εὐθύνη» τοῦ ἀείμνηστου Κώστα Τσιρόπουλου τά ἀκόλουθα πού θαρρῶ ὅτι παραμένουν ἐπίκαιρα: Εἶναι ἐνδεικτικό ὅτι κατά τόν προηγηθέντα καιρό, ὅταν ξέσπασε ὁ σάλαγος γιά τό βιβλίο Ἱστορίας τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ καί γιά τά ἄλλα συναφῆ σαλογραφήματα, οἱ συγγραφεῖς καί οἱ συνεργοί τους κατέφυγαν στό γνωστό