ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Αλικαρνασσός, 60 π.Χ. – 7 π.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός και δάσκαλος της ρητορικής, ο οποίος ήρθε σε ακμή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καίσαρα Αυγούστου. Το σπουδαιότερό του έργο, με τον τίτλο «Ρωμαϊκή Ἀρχαιολογία», καλύπτει την ιστορία της Ρώμης από τη μυθική εποχή μέχρι τις αρχές του Α' Καρχηδονιακού Πολέμου. Πήγε στη Ρώμη μετά το τέλος των εμφυλίων πολέμων, και πέρασε είκοσι δύο χρόνια σπουδάζοντας τη λατινική γλώσσα και λογοτεχνία και προετοιμάζοντας το υλικό για την ιστοριογραφία του. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου παρέδιδε μαθήματα ρητορικής, κι απολάμβανε τιμές μεταξύ της υψηλής κοινωνίας της εποχής. Η ημερομηνία θανάτου του παραμένει άγνωστη. Κατά κοινή υπόθεση είναι πρόγονος του Αιλίου Διονυσίου του Αλικαρνασσέως. Ο κύριος στόχος του ήταν να συμφιλιώσει τους Έλληνες με το Ρωμαϊκό καθεστώς, διογκώνοντας τυχόν αξιόλογες ιδιότητες των κατακτητών τους, καθώς και επιχειρηματολογώντας με τη χρήση αρχαίων πηγών ότι οι Ρωμαίοι ήταν γνήσιοι α

Ὁ Φλάβιος Βελισάριος (505 - 565) ἦταν εἶς  ἐπιφανέστατος στρατηγός τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γεννήθηκε στή μικρή πόλη Γερμέν τῆς Θράκης, τή σημερινό Ὀρμένιο Ἔβρου. Ἀνῆκε σέ ἐκρωμαϊσμένη οἰκογένεια γαιοκτημόνων, πιθανῶς θρακικῆς καταγωγῆς. Θεωρείται ἀπό τούς σπουδαιότερους στρατιωτικούς τῆς βυζαντινῆς καί τῆς μεσαιωνικῆς περιόδου καί εἶς κορυφαῖος στρατηγικός νοῦς. Διακρίθηκε σέ ὄλα τά μέτωπα τοῦ Ἀνατολικού Ῥωμαϊκοῦ Κράτους ἐκείνης τῆς εποχῆς (Μέση Ἀνατολή, Βόρεια Ἀφρική, Ἰταλία, Βαλκάνια) μέ τήν ἐξαίρεση τῆς Ἰσπανίας. Εἰσήγαγε πολλές καινοτομίες στήν ἐκπαίδευση καί τήν ὀργάνωση τοῦ στρατοῦ τῆς ἐποχῆς, καθῶς καί στήν τακτική τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. Βρίσκονταν ἀνάμεσα στούς στενότερους καί σημαντικότερους συνεργάτες τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ, τόν ὀποῖον συνέδραμε στήν προσπάθεια ἀνασυγκρότισης καί ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς αὐτοκρατορίας, κυρίως μέ τήν κτήση τῶν ἐδαφῶν ποῦ ἄνηκαν στήν πάλαι ποτέ ἐνιαία Ῥωμαϊκή Αὐτοκρατορία, κάτι σάν τήν "Μεγάλη Ἰδέα" ἐκείνης