ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

Ὁ Σαλπιγχτής «Στερνὸς ἀπ᾿ ὅλους δούπησε κι ὁ σαλπιγχτὴς στὸ χῶμα. Τῆς σάλπιγγάς του ὁ ἀντίλαλος δὲν εἶχε σβήσει ἀκόμα. Τῆς Μικρασίας ξετρέχοντας τὰ πλάτη πέρα ὡς πέρα πότε ἀντηχοῦσε σὰ λυγμὸς καὶ πότε σὰ φοβέρα. Ἄθαφτος λυώνει ὁ σαλπιγχτὴς μέσ᾿ στὶς βροχές. Παρέκει ἡ σκουριασμένη σάλπιγγα πιστὰ τοῦ παραστέκει. Μὲ τοῦ χιονιοῦ τὸ σάβανο τοὺς σκέπασε ὁ χειμώνας κι ἦταν βαρὺς σὰν κόλαση, μεγάλος σὰν αἰώνας. Μὰ τί κι ἂν ἦρθε ἡ ἄνοιξη; Μέσα στὸ νέο χορτάρι δὲ φαίνεται οὔτε σάλπιγγα, οὔτε σκεβρὸ κουφάρι. Μόνο ἀπὸ νύχτα σὲ νυχτιὰ βγαίνει τὸ φάντασμά του καὶ ψάχνει στὰ χαμόκλαδα νὰ βρεῖ τὴ σάλπιγγά του... Μὴν ἀποκάμεις, Σαλπιγχτή, καὶ μὴ λιγοπιστήσεις! Χιλιάδες νύχτες θὰ διαβοῦν, νύχτες σιγῆς καὶ φρίκης. Μὰ θἄρθει, θἄρθει ἕνα πρωὶ ποὺ ἐσὺ θὰ τοὺς χτυπήσεις μὲ τὴν παλιά σου σάλπιγγα τοὺς νέους σκοπούς τῆς Νίκης!» Γεώργιος Ἀθάνας Ποιητὴς ἀπὸ τὴν Ναύπακτο. Φιλολογικὸ ψευδώνυμο τοῦ Γεωργίου Αθανασιάδη - Νόβα (1893-1987). Ἀκαδημαϊκός, διετέλεσε πρωθυπουργός (1965).

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ Τὴν θέσιν εἶδον τὴν κενὴν ἐντὸς τοῦ Παρθενῶνος, ὅπου ὑψοῦτο ἡ Παλλάς, ἡ κόρη τοῦ Φειδίου· παρέσυρε τὸ ἄγαλμα ὁ διαρρέων χρόνος, καὶ τίποτε δὲν σώζεται, οὐδ᾽ ἴχνος τοῦ μνημείου. Καλλίτερον· δὲν ἀγαπῶ ρυτίδας εἰς τὸ κάλλος, δὲν ἀγαπῶ ἐρείπια καὶ όγκον συντριμμάτων· γλυκύτερος ὁ θάνατος ἢ τῶν ἐτῶν ὁ σάλος, ἀργὰ ροφῶν τὴν ὕπαρξιν καὶ ράκη ἀναπλάττων. Ἐξευτελίζει τῶν ἐτῶν ἢ σαρακώδης πάλη, παραμορφοῦσα, φθείρουσα ἀθάνατα μνημεῖα· δὲν εἶνε πλέον ἄγαλμα τοῦ λίθου ἡ σκυτάλη, καὶ νικωμένη φαίνεται ή μεγαλοφυΐα. Τί ἔγινε τὸ ἄγαλμα; οὐδεὶς γνωρίζει πλέον, οὐδεὶς τὸ εἶδεν ἄμορφον, παλαῖον πρὸς τὸν χρόνον· ἀκμαῖον τὸ ἀπήλαυσαν, τὸ ἔχασαν ἀκμαῖον καὶ μένει ζῶσα ἡ εἰκών τῆς καλλονής του μόνον. Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος (1843-1873)