ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

Μελλον, κατὰ μία ἔννοια, εἶναι ἐπάνοδος στὸ... παρελθόν! Οἱ ἀναγνῶστες ἄς συγκρατήσουν τὸ ὄνομα τοῦ τίτλου. Θὰ τὸ δοῦν συχνὰ στὰ... «προσεχῶς»! Ἄς τὸν γνωρίσουμε λοιπόν. Ὁ Ἰωάννης Βαπτιστὴς Κολμπέρ γεννήθηκε στὴ γαλλικὴ πόλη Ρὲμς τὸ 1619. Ὑπῆρξε συνεργάτης τοῦ περίφημου καρδινάλιου Μαζαρὲν καὶ ἀκολούθως, ἐπὶ Λουδοβίκου ΙΔ΄, τοῦ λεγόμενου «Βασιλιᾶ Ἥλιου», ἀνέλαβε τὴ γενικὴ διεύθυνση τῶν οἰκονομικῶν τῆς Γαλλίας. Ὑπῆρξε ὁ γνησιώτερος ἐκφραστὴς τοῦ λεγόμενου «μερκαντιλιστικοῦ συστήματος» (mercatura στὰ λατινικὰ λέγεται τὸ ἐμπόριο ἀπὸ τὸ ὄνομα Mercurius=Ἑρμῆς). Μὲ ἄλλα λόγια πίστευε –καὶ αὐτὴ τὴν πολιτικὴ ἐφάρμοσε– ὅτι ὁ πλοῦτος μιᾶς χώρας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ποσὸ τοῦ εἰσαγόμενου σ’ αὐτὴ χρήματος καὶ μάλιστα σὲ χρυσό. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἐφάρμοσε μιὰ προστατευτικὴ πολιτικὴ γιὰ τὴν ἐγχώρια βιομηχανία καὶ τὸ ἐμπόριο μὲ τὸ νὰ ὑψώσει μεγάλους τελωνειακοὺς δασμοὺς στὰ εἰσαγόμενα ξένα προϊόντα. Ἀναδιοργάνωσε ὁλικὰ τὴ χειροτεχνία, ὥστε ἡ Γαλλία νὰ εἶναι αὐτάρκης σὲ χειροτεχνικὰ εἴδη καὶ ἐπὶ πλέον

Ασφαλως καὶ ἡ ἑλληνικὴ νεολαία θὰ εἶχε κάθε λόγο νὰ ἐπαναστατήσει ἀλλὰ λόγῳ πνευματικῆς λευχαιμίας δὲν ξέρει πῶς καὶ γιατὶ νὰ ἐπαναστατήσει. Κι ὅταν μιὰ μερίδα νεαρῶν διεγείρεται καὶ ἐξεγείρεται, ἐπαναστατεῖ μὲ λάθος τρόπο, γιὰ λάθος σκοπὸ καὶ πετυχαίνει λάθος πράγματα. Οὐσιαστικὰ δὲν κάνει ἐπανάσταση, κάνει ἀντεπανάσταση. Ἑδραιώνει ἀκόμη περισσότερο αὐτοὺς ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνατρέψει. Ποιὸς ὠφελήθηκε ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῶν καταστημάτων (ἐπιχειρήσεις μικρεμπόρων) τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν; Οὐδεὶς ἄλλος πλὴν τῶν μεγάλων ὑπερκαταστημάτων ποὺ βρίσκονται στὸ ἀπυρόβλητο. Ποιὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο στέκι τῆς ἀπελευθερωμένης νεολαίας; Ὄχι βέβαια τὰ γηρασμένα Ἐξάρχεια ἀλλὰ τὸ περίφημο «Μὼλ» ποὺ ἔχει γίνει ἐκτροφεῖο μιᾶς «μωλωκισμένης» νεολαίας, ποὺ μπορεῖ νὰ πιστεύει ὅτι σύμβολο τῆς σημερινῆς μας σκλαβιᾶς εἶναι ἡ... ἑλληνικὴ σημαία! Τὶ τὸ ἐπαναστατικὸ ἐκφράζουν τὰ τρύπια παντελόνια, τὰ πολυζωγραφισμένα σὰν τοὺς φαραωνικοὺς τάφους κορμιὰ, τὸ ὀχετικὸ λεξιλόγιο, ἡ αὐτοφωτογράφιση καὶ ἡ δ

1944: Διαταγή προς τις δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. (στρατιωτικού σκέλους του Κ.Κ.Ε.) της Στερεάς Ελλάδος. Αξίζει να σταθούμε σε τρία σημεία: (α) για να μετακινηθεί κάθε πολίτης θα πρέπει να λάβει άδεια από τον ΕΛΑΣ, όπως και για να φιλοξενήσει κάποιον στο σπίτι του, (β) οποιοσδήποτε επιχειρήσει να περάσει τις γραμμές (δηλαδή στα μέρη) που ελέγχονται από τον Ε.Δ.Ε.Σ. του στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα θα πυροβολείται ή/και θα καταδικάζεται ως κατάσκοπος, (γ) εάν χωρικοί επιτεθούν σε κάποιον ΕΛΑΣίτη, ως αντίποινα θα εκτελεστούν πολλοί χωρικοί. Άξιο απορίας είναι γιατί η ηγεσία του και φοβόταν ότι οι χωρικοί θα επιτεθούν σε ΕΛΑΣίτες; Ίσως γιατί ενώ έλεγαν πως παλεύουν για την Ελευθερία, ουσιαστικά προσπαθούν να πάρουν την εξουσία και να κάνουν κουμάντο στις ζωές των απλών πολιτών [όπως στο (α) & (β)]. Επίσης, ανάλογες άδικες τιμωρίες, πολλών χωρικών ως αντίποινο για τον θάνατο ενός στρατιώτη, είχαν εφαρμόσει μόνο οι Γερμανοί κατακτητές. Το έγγραφο και τα σημεία αυτά είναι ένα από τα εκατο

Ὁ Γεώργιος Κατεχάκης (1881-1939) ἦταν Ἕλληνας Στρατιωτικός ποῦ διετέλεσε μεταξύ ἄλλων Ὑπουργός Στρατιωτικῶν, Γενικός Διοικητῆς Θράκης καί Γενικός Διοικητῆς Κρήτης σέ μιά πολύ ταραγμένη περίοδο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Γεννήθηκε τό 1881 στόν Πλάτανο τῆς Μεσαρᾶς καί ἀνατράφηκε μέσα σέ μιά οἰκογένεια ποῦ στήν κυριολεξία εἶχε ἀφιερωθεί σἐ ἀγῶνες προκειμένου νά ἀπελευθερωθεῖ ἡ Κρήτη. Πατέρας του ἦταν ὁ στρατηγός Ἀπόστολος Κατεχάκης, παππούς του ὁ Χατζή Μιχαήλ Κατεχάκης. Ὁ Ἀπόστολος γεννήθηκε τό 1837 στόν Πλάνατο τῆς ἐπαρχίας Καινουρίου τῆς Μεσσαρᾶς στήν Κρήτη. Παππούς του ἦταν ὁ Χατζή Μιχαήλ Κατεχάκης, ὀπλαρχηγός τοῦ 1821 ὁ ὁποῖος ἔλαβε τά ὄπλα μέ τήν ἔναρξιν τῆς Ἐπαναστάσεως στήν Κρήτη 1866-1839, ἀνακηρύχθηκε ἀρχηγός τῆς ἐπαρχίας Καινουρίου καί συμμετεῖχε ὑπό τή γενική ἀρχηγία τοῦ Μιχαήλ Κόρακα. Ὁ Γεώργιος Κατεχάκης κατατάχτηκε στήν Στρατιωτική Σχολή Εὐελπίδων, ἀπό τήν ὁποία ἀποφοίτησε μέ βαθμό ἀνθυπολοχαγοῦ τό 1902. Πῆρε μέρος στόν Μακεδονικό Ἀγώνα τά ἔτη 1904 καί 1905. Ἦταν ἀρχηγός τοῦ σώματο

Πᾶνε πολλά χρόνια -πάνω ἀπό μία δεκαετία– πού ξεσηκώθηκε σύμπας σχεδόν ὁ ἑλληνικός κόσμος ἐξ αἰτίας ἑνός σχολικοῦ γονατογραφήματος πού προσφέρθηκε στά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ ὡς δῆθεν βιβλίο Ιστορίας, ἐνῶ ἐπρόκειτο περί ἑνός πλουσιώτατου ὁρμαθοῦ λαθῶν μέ πλέον ἐνδεικτικό ἐκεῖνο τό κακοηθέστατο περί «συνωστισμοῦ» στήν προκυμαία τῆς Σμύρνης. Στό πλευρό τῆς ἀνιστόρητης συγγραφέως ἔσπευσαν τότε νά ταχθοῦν πάμπολλοι διανοητές πού αὐτοχειροτονήθηκαν -κατά τά εἰωθότα- προοδευτικοί! Δυστυχῶς, στόν τόπο μας ἡ λέξη προοδευτικός δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν πρόοδο, μέ τή βελτίωση, ἀλλ’ ἔχει σχέση τίς περισσότερες φορές μέ τό βάλτωμα, μέ τό πνευματικό τέλμα. Ἔγραφα τότε (Ἰούλιος 2007) στό ὑπέροχο περιοδικό «Εὐθύνη» τοῦ ἀείμνηστου Κώστα Τσιρόπουλου τά ἀκόλουθα πού θαρρῶ ὅτι παραμένουν ἐπίκαιρα: Εἶναι ἐνδεικτικό ὅτι κατά τόν προηγηθέντα καιρό, ὅταν ξέσπασε ὁ σάλαγος γιά τό βιβλίο Ἱστορίας τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ καί γιά τά ἄλλα συναφῆ σαλογραφήματα, οἱ συγγραφεῖς καί οἱ συνεργοί τους κατέφυγαν στό γνωστό