Κώστας Καρυωτάκης - Νυκτερινοί Αντίλαλοι



 ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

Μαύρη νυχτιὰ! ἀντιλαλοῦν οἱ λαγκαδιὲς, τὰ βράχια·
ἕνα τραγούδι θλιβερὸ ἀπλώνεται ὡς πέρα
καὶ τρομαγμένα γέρνουνε τὰ κίτρινα τὰ στάχια
θρηνεῖ τοῦ τσομπανόπουλου ἡ γέρικη φλογέρα.

Τὸ κάθε τί βουβάθηκε. Καὶ τῶν δενδρῶν τὰ φύλλα
πού τὰ χαϊδεύει ἀπαλὰ κάθε πνοή τἀγέρα
ἀργοκινοῦνται, τὰ πιασε - θαρρεῖς - ἀνατριχίλα
θρηνεῖ τοῦ τσομπανόπουλου ἡ γέρικη φλογέρα.

Μὰ ξάφνου ἐσκορπίστηκε χαρούμενο τραγούδι·
τὸ φεγγαράκι ἔλαμψε - θαρρεῖς πὼς εἶναι μέρα -
κι' ἔχυσ' αἰθέρια εὐωδιὰ τὸ κάθ' ἕνα λουλούδι.
Μὲ χαρωπὸ παίζει σκοπὸ ἡ ἄστατη φλογέρα.

Γιὰ μιὰ στιγμὴ ἀκούστηκε - τῆς δυστυχιᾶς σημάδι -
τοῦ γκιών' ἡ πένθιμη λαλιὰ ἄγρια σὰν φοβέρα
καὶ ἡ Χαρὰ ἐχάθηκε στῆς νύχτας τὸ σκοτάδι.
Ἀπὸ τὸ φόβο σώπασε ἡ δόλια ἡ φλογέρα.

Κώστας Καρυωτάκης, «Κρητικὸς Ἀστὴρ ΣΤ» (1914) τεῦχος Ἀπρ. σ. 6

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΧΑΟΣ (ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ)

Η μεγαλύτερη πράξη της εξέγερσης... είναι η δημιουργία.

Ιλιάς - Το αίμα αυτό, καυχώμαι εγώ πως έχω.