Σμύρνη 1922
Δεν ξεχνώ τους σφαγείς, τους βάρβαρους, που διέπραξαν άλλη μία γενοκτονία, άλλη μια σφαγή.
Δεν ξεχνώ τους Έλληνες προδότες, που έριχναν το ηθικό του στρατού και πέταγαν τα όπλα τους.
Δεν ξεχνώ τις Μεγάλες Δυνάμεις, που δεν άφηναν τα γυναικόπαιδα να ανέβουν στα πλοία και τους έκοβαν τα χέρια.
Δεν ξεχνώ ότι και σε αυτή, όπως και σε κάθε μάχη, το έθνος μου ήταν μόνο του. Κρατούσε στα χέρια του τη μοίρα του.
Δεν ξεχνώ, γιατί δεν θέλω να ξανακάνω τα ίδια λάθη. Να νικηθώ από τους ίδιους εχθρούς. Να προσθέσω και άλλες ελληνικές περιοχές στις «χαμένες πατρίδες».
Εγώ δεν ξεχνώ. Κάποιοι όμως θέλουν να με κάνουν να ξεχάσω. Γιατί;