Ὁ Τουρκομάχος Ἕλλην - Ὑπό τοῦ Κ. Κοκκινάκη
Καί σύ, τουφέκι, φλογερόν πουλί μου!
Ἐσεῖς τόν Τοῦρκον σφάξατε,
Τόν τύραννον σπαράξατε.
Ν᾽ ἀνάστηθ᾽ ἡ Πατρίς μου,
Νά ζήση τό σπαθί μου!
Σπαθί μου, σάν σ᾽ ἀκούω νά γλιγγλίζης,
Καί σύ, μαῦρον τουφέκι, νά βομβίζεις·
Νά στρώνωνται Τουρκῶν κορμιά,
Ἀλλάχ! νά σκούζουν τά σκυλιά,
Αὐτ᾽ εἶν᾽ ἡ μουσική μου,
᾽Ποῦ τέρπει τήν ψυχή μου!
᾽Σ τόν οὐρανόν ἀστράπτει καί βροντάει,
Βροχή, κατακλυσμός, βοριᾶς φυσάει,
Κ᾽ ἐγώ γυρίζω στά στενά,
Καί ἀναβαίνω τά βουνά.
Ν᾽ ἀνάστηθ᾽ ἡ Πατρίς μου,
Νά ζήση τό σπαθί μου!
Γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν,
Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν,
Γι᾽ αὐτά τά δύο πολεμῶ,
Μ᾽ αὐτά νά ζήσω ἐπιθυμῶ·
Κι᾽ ἀν δέν τά ἀποκτήσω,
Τί μ᾽ ὠφελεῖ νά ζήσω;
Ἡ ὦρα ἔφθασεν, ἡ σάλπιγξ κράζει,
Ἀπό χαράν σκιρτῶν τό αἶμα βράζει!
Τό μπάμ τό μπούμ, τό γλίν, γλίν, γλί!
Ἀρχίζει νά βροντοβολῆ,
Κ᾽ ἐγώ τούς Τούρκους σφάζω,
"Ζήτω Ἑλλάς!" φωνάζω.
Πανελλήνιος ἀνθολογία ἤτοι ἀπάνθισμα τῶν ἐκλεκτοτέρων ἑλληνικῶν ποιημάτων, ὑπό Δημητρίου Κ. Κοκκινάκη, Ἐν Ἀθήναις, Ἐκ τοῦ τυπογραφείου Α. Ζ. Διαλησμᾶ 1899, σέλ. 255-256.
